putatorem

Discretiva

putatorem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
putātōrem	casus accusativus singularis	substantivi putātor

Appellatio pronuntiatusque

API: /putaːˈtoːrem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·tō·rem — morphologica: putator-em

Loci

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Obtusa enim et hebes et mollis falx putatorem moratur, eoque minus operis efficit et plus laboris adfert vinitori; nam sive curvatur acies, quod accidit molli, sive tardius penetrat, quod evenit in retuso et crasso ferramento, maiore nisu est opus. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[1][2]

saec. I. (ca. 78 p.C.n.)

• Peculiaris est Alpinis maxime fluminibus conferva appellata a conferuminando, spongea aquarum dulcium verius quam muscus aut herba, villosae densitatis atque fistulosae. curatum ea scio omnibus fere ossibus confractis prolapsum ex arbore alta putatorem, circumdata universo corpori, aquam suam adspergentibus, quotiens inaresceret, raroque nec nisi deficientem herbam mutationis causa resolventibus, convaluisse vix credibili celeritate. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes