putatorum

Discretiva

putatorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales¹

Forma	Modus flexurae	originis
putātōrum	casus genitivus pluralis · genus masculinum	participii putātus
putātōrum	casus genitivus pluralis · genus neutrum	participii putātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /putaːˈtoːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·tō·rum — morphologica: putat-orum

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
putātōrum	casus genitivus pluralis	substantivi putātor

Appellatio pronuntiatusque

API: /putaːˈtoːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: pu·tā·tō·rum — morphologica: putator-um

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• At ego te admoneo, eum qui talium putatorum linguis tanquam falcibus concidi timet, lignum esse aridum, et ideo non putari tantum indoctum et hebetem, sed vere esse atque convinci. —Epistolae Augustini ^[1][2]

Fontes