rettuli

Discretiva

rettuli dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
rettulī	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	referō (referre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈrettuliː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ret·tu·lī — morphologica: ret-tul-i

Formae aliae

• retulī

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• In his casibus intendi nervi rationibus isdem, quas in femore rettuli, possunt. —De Medicina Celsi ^[1][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber octavus, XXI. [2] — rettuli
2. Vicicitatio: rettuli.