retuli

Discretiva

retuli dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
retulī	prima singularis	perfectum	activa	indicativus	referō (referre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈretuliː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: re·tu·lī — morphologica: re-tul-i

Formae aliae

• rettulī

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Medicamentum non aliud valentius est quam quod ad scabiem quoque pertinere sub auctore Protarcho retuli. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• hic est vetustissimus referendi bene merentibus gratiam mos, ut tales numinibus adscribant. quippe et aliorum nomina deorum et quae supra retuli siderum ex hominum nata sunt meritis. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XXVIII. [17c] — retuli
2. Vicicitatio: retuli.
3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber secundus, cap. 5, [19] — retuli