rufe

Solum rufe Linguae multae ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Rufe.

Discretiva

rufe dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Germanice: Rufe

Formae affines

Latine

rūfe

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
rūfe	casus vocativus singularis · genus masculinum	adiectivi rūfus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈruːfe/

(classice)

Syllabificatio phonetica: rū·fe — morphologica: ruf-e

Dacoromane

rufe

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
rufe	casus genitivus/dativus singularis	substantivi rufă
rufe	casus nominativus/accusativus pluralis	substantivi rufă
rufe	casus genitivus/dativus pluralis	substantivi rufă

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈrufe/

Syllabificatio phonetica: ru·fe — morphologica: ruf-e

Germanice

rufe

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
rufe	prima singularis	praesens	activa	indicativus	rufen
rufe	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	rufen
rufe	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	rufen
rufe	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	rufen

Appellatio pronuntiatusque

rufe

API: [ˈʁuːfə]

(appellatio normata)

Syllabificatio phonetica: ru·fe — morphologica: ruf-e

Italice

rufa

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
rufe	forma pluralis · genus femininum	adiectivi rufo

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈrufe/

Syllabificatio phonetica: ru·fe — morphologica: ruf-e