rufus

Solum rufus Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Rufus.

Latine

Color rufus.

Vicipaedia articulum habet de rufo.

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈruːfus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: rū·fus — morphologica: ruf-us

Nomen adiectivum

rūf|us, -a, -um

1. Color ruber, usurpatur de omnibus rubri coloris gradibus.
2. Ruber, refertur ad colorem capillorum.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	rūfus	rūfa	rūfum	nom.	rūfī	rūfae	rūfa
gen.	rūfī	rūfae	rūfī	gen.	rūfōrum	rūfārum	rūfōrum
dat.	rūfō	rūfae	rūfō	dat.	rūfīs	rūfīs	rūfīs
acc.	rūfum	rūfam	rūfum	acc.	rūfōs	rūfās	rūfa
abl.	rūfō	rūfā	rūfō	abl.	rūfīs	rūfīs	rūfīs
voc.	rūfe	rūfa	rūfum	voc.	rūfī	rūfae	rūfa

rūfus comparativus	dilatare ▼

rūfus comparativus	collabi ▲

comparativus singularis				comparativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	rūfior	rūfior	rūfius	nom.	rūfiōrēs	rūfiōrēs	rūfiōra
gen.	rūfiōris	rūfiōris	rūfiōris	gen.	rūfiōrum	rūfiōrum	rūfiōrum
dat.	rūfiōrī	rūfiōrī	rūfiōrī	dat.	rūfiōribus	rūfiōribus	rūfiōribus
acc.	rūfiōrem	rūfiōrem	rūfius	acc.	rūfiōrēs	rūfiōrēs	rūfiōra
abl.	rūfiōre	rūfiōre	rūfiōre	abl.	rūfiōribus	rūfiōribus	rūfiōribus
voc.	rūfior	rūfior	rūfius	voc.	rūfiōrēs	rūfiōrēs	rūfiōra

Dictiones collatae

• rubeus
• rubicundus
• rubidus
• rubrīcus
• rutilus

	Colores									Recensere
ater niger furvus	rufus	ruber	aurantius	gilvus flavus	viridis	caeruleus	violaceus	purpureus	canus	albus candidus
N	I	II	III	IV	V	VI	VII	–	VIII	IX

Dictiones derivatae

• rūfō, rūfāre
• rūfescō, rūfescere
• rūfulus

Translationes

Color ruber	dilatare ▼

Color ruber	collabi ▲

Anglice: red (en), reddish (en), ruddy (en), rufous (en) Germanice: rot (de), fuchsrot (de)

Refertur ad colorem capillorum	dilatare ▼

Refertur ad colorem capillorum	collabi ▲

Anglice: red-haired (en), redheaded (en) Germanice: rothaarig (de), rotköpfig (de)

Latinitas Romana

class.  (41 p.C.n.)

• Deinde ad condicionem rerum humanarum respiciendum est, ut omnium accidentium aequi iudices simus; iniquus autem est, qui commune vitium singulis obiecit. Non est Aethiopis inter suos insignitus color, nec  rufus  crinis et coactus in nodum apud Germanos virum dedecet. —De Ira Senecae ^[1]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• sunt et colorem differentiae. rubet Memphi,  rufus  est circa Oxum, Centuripis purpureus, circa Gelam in eadem Sicilia tanti splendoris, ut imaginem recipiat. in Cappadocia crocinus effoditur, tralucidus et odoratissimus. ad medicinae usus antiqui Tarentinum maxime laudabant, ab hoc quemcumque e marinis, ex eo genere spumeum praecipue, iumentorum vero et boum oculis Tragasaeum et Baeticum. —Naturalis historia Plinii ^[2]

Fontes

1. Lucius Annaeus Seneca - De ira, libri III. (The Latin Library):  Tomus / Liber 3. XXVI., versus 3 — rufus
2. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Universitas Turicensis, Liber 31, cap. 41, [86] — rufus
3. Aulus Gellius, Noctes Atticae libri viginti. (Peter K. Marshall, Oxonii MCMLXVIII). Liber secundus. Capitulum XXVI, [5] — rufus