salutatio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /sa.luːˈtaːti.oː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sa·lū·tā·ti·ō — morphologica: salutat-io

Notatio

← Latine: salūtō (salūtāre)

Nomen substantivum

salūtātĭ|ō, -ōnis fem.

1. Actus salutandi.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	salūtātiō	salūtātiōnēs	I
gen.	salūtātiōnis	salūtātiōnum	II
dat.	salūtātiōnī	salūtātiōnibus	III
acc.	salūtātiōnem	salūtātiōnēs	IV
abl.	salūtātiōne	salūtātiōnibus	VI
voc.	salūtātiō	salūtātiōnēs	V

Dictiones collatae

• salūtābundus
• salūtāns
• salūtātīvus
• salūtātor, salūtātrīx
• salūtātōrium
• salūtātōrius

Dictiones derivatae

Composita

• cōnsalūtātiō
• persalūtātiō
• resalūtātiō

Translationes

Actus salutandi	dilatare ▼

Actus salutandi	collabi ▲

Anglice: greeting (en), saluting (en), salutation (en) Francogallice: salutation (fr) f; salut (fr) m Germanice: Begrüßung (de) f; Grüßen (de) n; Salutation (de) f Italice: salutazione (it) f; saluto (de) m

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (46 a.C.n. / 708 a.u.)

• Haec igitur est nunc vita nostra: mane salutamus domi et bonos viros multos, sed tristes, et hos laetos victores, qui me quidem perofficiose et peramanter observant; ubi salutatio defluxit, litteris me involvo: aut scribo aut lego; veniunt etiam, qui meaudiant quasi doctum hominem, quia paullo sum quam ipsi doctior; inde corpori omne tempus datur. —Epistolae ad Familiares Ciceronis ^[1][2]

Fontes