scribendam

Discretiva

scribendam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
scrībendam	casus accusativus singularis · genus femininum	gerundivi scrībendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /skriːˈben.dam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrī·ben·dam — morphologica: scrib-end-am

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (70 a.C.n. / 684 a.u.)

• At quo tempore futurum est? nam id maxime providendum est; etenim cum omnibus in rebus, tum in re publica permagni momenti est ratio atque inclinatio temporum. Nempe eo cum populus Romanus aliud genus hominum atque alium ordinem ad res iudicandas requirit, nempe lege de iudiciis iudicibusque novis promulgata; quam non is promulgavit quo nomine proscriptam videtis, sed hic reus, hic, inquam, sua spe atque opinione quam de vobis habet, legem illam scribendam promulgandamque curavit. —In C. Verrem actio secunda Ciceronis ^[1][2]

Fontes