scribendarum

Discretiva

scribendarum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
scrībendārum	casus genitivus pluralis · genus femininum	gerundivi scrībendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /skriːbenˈdaːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrī·ben·dā·rum — morphologica: scrib-end-arum

Loci

Titus Livius –58…+17

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (anno 301–302 u.c.)

• Inde consules C. Menenius P. Sestius Capitolinus. Neque eo anno quicquam belli externi fuit: domi motus orti. Iam redierant legati cum Atticis legibus. Eo intentius instabant tribuni ut tandem scribendarum legum initium fieret. Placet creari decemviros sine provocatione, et ne quis eo anno alius magistratus esset. Admiscerenturne plebeii controversia aliquamdiu fuit; postremo concessum patribus, modo ne lex Icilia de Aventino aliaeque sacratae leges abrogarentur. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

Fontes