scripturi

Discretiva

scripturi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
scrīptūrī	casus genitivus singularis · genus masculinum	participii scrīptūrus
scrīptūrī	casus genitivus singularis · genus neutrum	participii scrīptūrus
scrīptūrī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii scrīptūrus
scrīptūrī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii scrīptūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /skriːpˈtuːriː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrīp·tū·rī — morphologica: script-ur-i

Loci

T. Maccius Plautus ca. –254…–184

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq. (ca. 200 a.C.n. / 554 a.u.)

• In scirpo nodum quaeris. quin nos hinc domum

redimus, nisi si historiam scripturi sumus? —Menaechmi Plauti ^[1][2]

Fontes