scripturus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /skriːpˈtuːrus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrīp·tū·rus — morphologica: script-ur-us

Notatio

Latine: scrībō (scrībere)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
scrīptūrus	—	futurum	activa	participium­	nominativo	scrībō (scrībere)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	scrīptūrus	scrīptūra	scrīptūrum	nom.	scrīptūrī	scrīptūrae	scrīptūra
gen.	scrīptūrī	scrīptūrae	scrīptūrī	gen.	scrīptūrōrum	scrīptūrārum	scrīptūrōrum
dat.	scrīptūrō	scrīptūrae	scrīptūrō	dat.	scrīptūrīs	scrīptūrīs	scrīptūrīs
acc.	scrīptūrum	scrīptūram	scrīptūrum	acc.	scrīptūrōs	scrīptūrās	scrīptūra
abl.	scrīptūrō	scrīptūrā	scrīptūrō	abl.	scrīptūrīs	scrīptūrīs	scrīptūrīs
voc.	scrīptūre	scrīptūra	scrīptūrum	voc.	scrīptūrī	scrīptūrae	scrīptūra

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (44/43 a.C.n.)

• Quid? si qui sapiens rogatus sit ab eo, qui eum heredem faciat, cum ei testamento sestertium milies relinquatur, ut antequam hereditatem adeat luce palam in foro saltet, idque se facturum promiserit, quod aliter heredem eum scripturus ille non esset, faciat quod promiserit necne? Promisisse nollem et id arbitror fuisse gravitatis; quoniam promisit, si saltare in foro turpe ducet, honestius mentietur, si ex hereditate nihil ceperit, quam si ceperit, nisi forte eam pecuniam in rei publicae magnum aliquod tempus contulerit, ut vel saltare, cum patriae consulturus sit, turpe non sit. —De officiis Ciceronis ^[1][2]

Fontes