scripturis

Discretiva

scripturis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
scrīptūrīs	casus dativus pluralis	participii scrīptūrus
scrīptūrīs	casus ablativus pluralis	participii scrīptūrus
scrīptūrīs	casus dativus pluralis	substantivi scrīptūra
scrīptūrīs	casus ablativus pluralis	substantivi scrīptūra

Appellatio pronuntiatusque

API: /skriːpˈtuːriːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrīp·tū·rīs — morphologica: script-ur-is

Loci

Vitruvius ca. –80…–15

Q. Septimius Florens Tertullianus ca. 150-230

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

• Id autem etiam Etruscis haruspicibus disciplinarum scripturis ita est dedicatum, extra murum Veneris, Volcani, Martis fana ideo conlocari, uti non insuescat in urbe adulescentibus seu matribus familiarum veneria libido, Volcanique vi e moenibus religionibus et sacrificiis evocata ab timore incendiorum aedificia videantur liberari. —De architectura Vitruvii ^[1][2]

• Harmonice autem est musica litteratura obscura et difficilis, maxime quidem quibus graecae litterae non sunt notae. Quam si volumus explicare, necesse est etiam graecis verbis uti, quod nonnulla eorum latinas non habent appellationes. Itaque ut potuero quam apertissime ex Aristoxeni scripturis interpretabor et eius diagramma subscribam finitionesque sonituum designabo, uti, qui diligentius attenderit, facilius percipere possit. —De architectura Vitruvii ^[3]

Latinitas postclassica

saec. III.

• Hac conscientia instructi adversus opinionem ethnicorum convertamur magis ad nostrorum detractatus. quorundam enim fides aut simplicior aut scrupulosior ad hanc abdicationem spectaculorum de scripturis auctoritatem exposcit et se in incertum constituit, quod non significanter neque nominatim denuntietur servis dei abstinentia eiusmodi. —De spectaculis Tertulliani ^[4][2]

Fontes

3. De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber quintus, 4. [1] — scripturis