scripturos

Discretiva

scripturos dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
scrīptūrōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii scrīptūrus

Appellatio pronuntiatusque

API: /skriːpˈtuːroːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: scrīp·tū·rōs — morphologica: script-ur-os

Loci

M. Tullius Cicero –106…–43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (52-51 a.C.n.)

• Constare profecto ad salutem civium civitatumque incolumitatem vitamque hominum quietam et beatam inventas esse leges, eosque qui primum eiusmodi scita sanxerint, populis ostendisse ea se scripturos atque laturos, quibus illi adscitis susceptisque honeste beateque viverent, quaeque ita conposita sanctaque essent, eas leges videlicet nominarent. —De legibus Ciceronis ^[1][2]

Fontes