secandi

Discretiva

secandi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
secandī	—	—	activa	gerundium­	genitivo	secō (secāre)

Forma	Modus flexurae	originis
secandī	casus genitivus singularis · genus masculinum	gerundivi secandus
secandī	casus genitivus singularis · genus neutrum	gerundivi secandus
secandī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	gerundivi secandus
secandī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	gerundivi secandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /seˈkandiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: se·can·dī — morphologica: sec-and-i

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• secandi tempus, cum spica deflorescere coepit atque roborari. secandum, antequam inarescat. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes