secandum

Discretiva

secandum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
secandum	—	—	activa	gerundium­	accusativo	secō (secāre)

Forma	Modus flexurae	originis
secandum	casus accusativus singularis · genus masculinum	gerundivi secandus
secandum	casus nominativus singularis · genus neutrum	gerundivi secandus
secandum	casus accusativus singularis · genus neutrum	gerundivi secandus
secandum	casus vocativus singularis · genus neutrum	gerundivi secandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /seˈkandum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: se·can·dum — morphologica: sec-and-um

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Si pus maturuit, in alis quidem et inguinibus raro secandum est, item ubicumque mediocris abscessus est, item quotiens in summa cute vel etiam carne vitium est, nisi festinare cubantis inbecillitas cogit; satisque est cataplasmatis efficere, ut per se pus aperiatur. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• secandi tempus, cum spica deflorescere coepit atque roborari. secandum, antequam inarescat. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes