secat

Discretiva

secat dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: secat

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
secat	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	secō (secāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈsekat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: se·cat — morphologica: sec-at

Dacoromane

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
secat	—	perfectum	—	participium	seca

Appellatio pronuntiatusque

API: /seˈkat/

Syllabificatio phonetica: se·cat — morphologica: sec-at

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• A mediisque naribus aut superiorum dentium gingivis per medium palatum una procedit, aliaque transversa idem palatum secat. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• inde Africam ab Aethiopia dispescens, etiamsi non protinus populis, feris tamen et beluis frequens silvarumque opifex, medios Aethiopas secat, cognominatus Astapus, quod illarum gentium lingua significat aquam e tenebris profluentem. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes