secatur

Discretiva

secatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
secātur	tertia singularis	praesens	passiva	indicativus	secō (secāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /seˈkaːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: se·cā·tur — morphologica: sec-atur

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• secatur in lamnas praetenues et ilex, colore quoque non ingrata, sed maxime fida iis, quae terantur, ut rotarum axibus, ad quos lentore fraxinus sicut duritia ilex et utroque legitur ulmus. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes