sentire

Discretiva

sentire dictio est in variis linguis:

• Italice: sentire

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
sentīre	secunda singularis	praesens	passiva	imperativus	sentiō (sentīre)
sentīre	—	praesens	activa	infinitivus	sentiō

Appellatio pronuntiatusque

API: /senˈtiːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sen·tī·re — morphologica: sent-ire

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• Diem ferme circa medium, cum iam flagrantia solis caleretur, in pago quodam apud notos ac familiares latronibus senes devertimus. Sic enim primus aditus et sermo prolixus et oscula mutua quamvis asino  sentire  praestabant. Nam et rebus eos quibusdam dorso meo depromptis munerabantur et secretis gannitibus quod essent latrocinio partae videbantur indicare. Iamque nos omni sarcina levatos in pratum proximum passim libero pastui tradidere. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[1]

Vide etiam:  → sentire (Vicicitatio)

Fontes

1. Apuleius - Metamorphoseon libri XI. (Bibliotheca Augustana): Liber IV. Capitulum I. Versus 2 — sentire