serva

Latine

serva

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈserwa/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·va — morphologica: serv-a

Nomen substantivum

serv|a, -ae fem.

1. Femina in servitute

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	serva	servae	I
gen.	servae	servārum	II
dat.	servae	servīs	III
acc.	servam	servās	IV
abl.	servā	servīs	VI
voc.	serva	servae	V

Dictiones collatae

Synonyma

• ancilla

Dictiones derivatae

• servula

Translationes

Femina in servitute	dilatare ▼

Femina in servitute	collabi ▲

Anglice: female slave (en) Esperantice: sklavino (eo) Francogallice: esclave (fr) f Germanice: Sklavin (de) f Hispanice: esclava (es) f Italice: schiava (it) f, serva (it) f, ancella (it) f Lusitane: escrava (pt) f

Discretiva

serva dictio est in variis linguis:

• Italice: serva
• Lusitane: serva
• Suecice: serva

Dictiones similes

• Dacoromane: servă

Formae affines

Latine

serva

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
serva	casus nominativus singularis · genus femininum	adiectivi servus
serva	casus vocativus singularis · genus femininum	adiectivi servus
serva	casus nominativus pluralis · genus neutrum	adiectivi servus
serva	casus accusativus pluralis · genus neutrum	adiectivi servus
serva	casus vocativus pluralis · genus neutrum	adiectivi servus
serva	casus vocativus singularis	substantivi serva

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈserwa/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·va — morphologica: serv-a

servā

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servā	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	servō (servāre)

Forma	Modus flexurae	originis
servā	casus ablativus singularis · genus femininum	adiectivi servus
servā	casus ablativus singularis	substantivi serva

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈserwaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā — morphologica: serv-a

Dacoromane

serva

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
serva	casus nominativus/accusativus singularis articulatus · genus femininum	adiectivi serv

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈserva/

Syllabificatio phonetica: ser·va — morphologica: serv-a

Italice

serva

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
serva	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	servire
serva	secunda singularis	praesens	activa	coniunctivus	servire
serva	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	servire
serva	secunda singularis	praesens	activa	imperativus	servire

Forma	Modus flexurae	originis
serva	forma singularis · genus femininum	adiectivi servo

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈsɛrva/

Syllabificatio phonetica: ser·va — morphologica: serv-a

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Gaius Valerius Catullus -87…-54

Petronius Arbiter ca. 14-66

C. Plinius Secundus 23-79

Marcus Valerius Martialis 40-103

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Nam post eum Servius Tullius primus iniussu populi regnavisse traditur, quem ferunt ex serva Tarquiniense natum, cum esset ex quodam regis cliente conceptus. —De republica Ciceronis ^[1]

class.

• si tibi non cordi fuerant conubia nostra,

saeva quod horrebas prisci praecepta parentis,

at tamen in vestras potuisti ducere sedes,

quae tibi iucundo famularer serva labore,

candida permulcens liquidis vestigia lymphis,

purpureave tuum consternens veste cubile. -

sed quid ego ignaris nequiquam conquerar aureis

externata malo, quae nullis sensibus auctae

nec missas audire queunt nec reddere voces? —Carmina Catulli ^[2][3]

saec. I.

• Aediles male eveniat, qui cum pistoribus colludunt ‘Serva me, servabo te.’ Itaque populus minutus laborat; nam isti maiores maxillae semper Saturnalia agunt. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[4][3]

saec. I.

• abiturae congregantur in loca certa comitataeque sic, ut nulla generis sui relinquatur nisi captiva et serva, ceu lege praedicta die recedunt. —Naturalis historia Plinii ^[5][3]

saec. I.

• Latonae venerande nepos, qui mitibus herbis

Parcarum exoras pensa brevesque colos,

Hos tibi laudatos domino, rata vota, capillos

Ille tuus Latia misit ab urbe puer;

Addidit et nitidum sacratis crinibus orbem,

Quo felix facies iudice tuta fuit.

Tu iuvenale decus serva, ne pulchrior ille

In longa fuerit quam breviore coma. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[6]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Sed et saniculam paulatim in sole sicca, ne vires eius minuantur, quod sol herbarum vires non aufert, cum in eo siccantur sed ignis, et siccatam modice pulveriza, ne per totum comminuatur, et pulverem istum ad hyemem serva; et tunc in hyeme vinum cum modico melle et laquiricio fervere fac, id est welle, et pulverem istum in aquam mitte, et ita pransus saepe bibe, et a stomacho slim purgat, et dolentia viscera ad sanitatem reducit. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis ^[7][3]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Roma ipsa non solum libera, sed domina gentium, suorum primum civium, post etiam vilissimorum hominum serva fuit, ut nemo unquam libertati, nemo vel imperio suo fidat. —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[8][3]

Fontes

1. Marcus Tullius Cicero - De republica. (The Latin Library): Liber secundus. XXI. [37] — serva
6. Marcus Valerius Martialis - Epigrammata. (Bibliotheca Augustana): Liber nonus. XVII, versus 7 — serva