servabamini

Discretiva

servabamini dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servābāminī	secunda pluralis	imperfectum	passiva	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /serwaːˈbaːminiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·bā·mi·nī — morphologica: serv-abamini

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Quando Catechumeni differebamini, in horreo servabamini. Nomina vestra dedistis; coepistis moli ieiuniis et exorcismis. Postea ad aquam venistis, et conspersi estis, et unum facti estis: accedente fervore Spiritus sancti cocti estis; et panis dominicus facti estis. —Sermones de tempore Augustini ^[1][2]

Fontes