servabatis

Discretiva

servabatis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servābātis	secunda pluralis	imperfectum	activa	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /serwaːˈbaːtis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·bā·tis — morphologica: serv-abatis

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Non enim quia pariter temperabatis a commixtione carnali, ideo tuus maritus esse destiterat; imo vero tanto sanctius inter vos coniuges manebatis, quanto sanctiora concorditer placita servabatis. —Epistolae Augustini ^[1][2]

Fontes