servabuntur

Discretiva

servabuntur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servābuntur	tertia pluralis	futurum	passiva	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /serwaːˈbuntur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·bun·tur — morphologica: serv-abuntur

Loci

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• At si iam arborem satam habueris, scillam secundum radicem arboris serito. Alio modo, cum iam matura mala fuerint, antequam rumpantur, ramulos, quibus dependent, intorqueto. Eodem modo servabuntur incorrupta etiam toto anno. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[1][2]

Fontes