servamur

Discretiva

servamur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servāmur	prima pluralis	praesens	passiva	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /serˈwaːmur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·mur — morphologica: serv-amur

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Et si non minus nobis iucundi atque inlustres sunt ei dies quibus conservamur quam illi quibus nascimur, quod salutis certa laetitia est, nascendi incerta condicio et quod sine sensu nascimur, cum voluptate servamur, profecto, quoniam illum qui hanc urbem condidit ad deos immortalis benivolentia famaque sustulimus, esse apud vos posterosque vestros in honore debebit is qui eandem hanc urbem conditam amplificatamque servavit. —Orationes in Catilinam Ciceronis ^[1][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Lex una est qua per naturam fluximus alto e

Principio, qua servamur, sensu, ingenioque

Donati vegetique sumus, quo deinde refluxu

Occidua e regione altos redeamus ad ortus. —De monade numero et figura Iordani Bruni ^[3][2]

Fontes