servantur

Discretiva

servantur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servantur	tertia pluralis	praesens	passiva	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /serˈwantur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·van·tur — morphologica: serv-antur

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Marcus Terentius Varro -47…-45

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

Marcus Valerius Martialis 40-103

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Sed neglegentia nobilitatis augurii disciplina omissa veritas auspiciorum spreta est, species tantum retenta; itaque maximae rei publicae partes, in is bella quibus rei publicae salus continetur, nullis auspiciis administrantur, nulla peremnia servantur, nulla ex acuminibus, nulli viri vocantur ex quo in procinctu testamenta perierunt; tum enim bella gerere nostri duces incipiunt, cum auspicia posuerunt. —De natura deorum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Unde illa erant superiora; eo minus servantur, quod ex his quae contraria verba non habent alia efficiunt terna, ut ea quae dixi, alia bina, ut ea quae dicam: currens, ambulans, cursurus, ambulaturus: tertia enim praeteriti non sunt, ut cursus sum, ambulatus sum. —De lingua Latina Varronis ^[3][2]

saec. I.

• Ovorum quoque longioris temporis custodia non aliena est huic curae: quae commode servantur per hiemem, si paleis obruas, aestate, si furfuribus. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[4][2]

saec. I.

• Quid nunc saeva fugis placidi lepus ora leonis?

Frangere tam parvas non didicere feras.

Servantur magnis isti cervicibus ungues

Nec gaudet tenui sanguine tanta sitis.

Praeda canum lepus est, vastos non implet hiatus

Non timeat Dacus Caesaris arma puer. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[5][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Tantis parta malis cura maiore metuque

servantur: misera est magni custodia census.

dispositis praedives amis vigilare cohortem

servorum noctu Licinus iubet, attonitus pro

electro signisque suis Phrygiaque columna

atque ebore et lata testudine. dolia nudi

non ardent Cynici; si fregeris, altera fiet

cras domus atque eadem plumbo commissa manebit. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[6][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Homo igitur operum suorum non potest oblivisci, quia in cogitationibus suis sicut viscera in ventre clausa servantur, ipseque in omnibus operibus suis per animam viret, quoniam ipsa aerea est. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis ^[7][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Itaque formae, simulacra, signacula vehicula sunt et vincula veluti quaedam, quibus favores rerum superiorum inferioribus tum emanant, procedunt, immittuntur, tum concipiuntur, continentur, servantur. Mitto de his specialius recensere, ne plus quam par est a proposito videar evagari. —De imaginum compositione Iordani Bruni ^[8]

Fontes

8. Iordanus Brunus Nolanus (Italice: Giordano Bruno) - De imaginum compositione. (Universitas Turicensis): Sectio I. Cap. V.  — servantur