servaram

Discretiva

servaram dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servāram	prima singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ser'waːram/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·ram — morphologica: serva[v-e]ram

Formae aliae

• servāveram

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (56 a.C.n. / 698 a.u.)

• qua re peto a te ut mihi ignoscas, Vatini, ei cum patriae pepercerim quam servaram, et, si ego te perditorem et vexatorem rei publicae fero, tu me conservatorem et custodem feras. deinde eius viri discessum increpas quem vides omnium civium desiderio, ipsius denique rei publicae luctu esse revocatum. —In P. Vatinium testem interrogatio Ciceronis ^[1][2]

Fontes