servarentur

Discretiva

servarentur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servārentur	tertia singularis	imperfectum	passiva	coniunctivus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /serwaːˈrentur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·ren·tur — morphologica: serv-arentur

Loci

Titus Livius -58…+17

C. Plinius Secundus 23-79

P. Cornelius Tacitus ca. 116

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Scipio postquam in Siciliam venit, voluntarios milites ordinavit centuriavitque. Ex iis trecentos iuvenes, florentes aetate et virium robore insignes, inermes circa se habebat, ignorantes quem ad usum neque centuriati neque armati servarentur. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]

saec. I.

• clarissimae omnium, quas regias appellavere ob honorem, quoniam regibus tantum Persidis servarentur, Babylone natae uno in horto Bagou; ita vocant spadones, qui apud eos etiam regnavere. hortus ille numquam nisi dominantis in aula fuit. —Naturalis historia Plinii ^[2][3]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Vitellius litteras ad Titianum fratrem Othonis composuit, exitium ipsi filioque eius minitans ni incolumes sibi mater ac liberi servarentur. et stetit domus utraque, sub Othone incertum an metu: Vitellius victor clementiae gloriam tulit. —Annales P. Cornelii Taciti ^[4][3]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• In fine verborum excusavit cives suos super minus sinceris animis et petita nuper et servata pace: nam nec ydoneis nec sat spectate dignitatis hominibus rem commissam proptereaque neglectam tunc fuisse; neque id apud Penos tantum sed apud ipsos interdum Romanos evenisse, ut propter ignobilitatem paciscentium pacta non servarentur; nunc utriusque urbis inter principes de pace agi, ratumque hauddubie futurum quicquid inter eos convenisset. —De viris illustribus Petrarcae ^[5][3]

Fontes

1. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (The Latin Library): Liber XXIX, caput 1, [2] — servarentur