servaris

Discretiva

servaris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servāris	secunda singularis	praesens	passiva	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /serˈwaːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·ris — morphologica: serv-aris

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• ut iam servaris bene corpus, adultera mens est;

nec custodiri, ne velit, ulla potest.

nec corpus servare potes, licet omnia claudas;

omnibus exclusis intus adulter erit.

cui peccare licet, peccat minus; ipsa potestas

semina nequitiae languidiora facit. —Amores Ovidii Nasonis ^[1][2]

Fontes