servasses

Discretiva

servasses dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servāssēs	secunda singularis	plusquam perfectum	activa	coniunctivus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /serˈwaːsseːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·vis·sēs — morphologica: serva[v-i]sses

Formae aliae

• servāvissēs

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• iamque ego praemoneo: nisi tu servare puellam

incipis, incipiet desinere esse mea!

multa diuque tuli; speravi saepe futurum,

cum bene servasses, ut bene verba darem.

lentus es et pateris nulli patienda marito;

at mihi concessi finis amoris erit! —Amores Ovidii Nasonis ^[1][2]

Fontes