servatae

Discretiva

servatae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
servātae	casus genitivus singularis · genus femininum	participii servātus
servātae	casus dativus singularis · genus femininum	participii servātus
servātae	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii servātus
servātae	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii servātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /serˈwaːtae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·tae — morphologica: servat-ae

Loci

Titus Livius -58…+17

P. Ovidius Naso -42…+18

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

P. Cornelius Tacitus ca. 105-110

antiq.

class.

class.

class.

I

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Senatus legatis Saguntinis respondit et dirutum et restitutum Saguntum fidei socialis utrimque servatae documentum omnibus gentibus fore; suos imperatores recte et ordine et ex voluntate senatus fecisse, quod Saguntum restituerint civesque Saguntinos servitio exemerint; quaeque alia eis benigne fecerint, ea senatum ita voluisse fieri; donum permittere ut in Capitolio ponerent. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

class.

• haec mihi non ovium fibrae tonitrusve sinistri,

linguave servatae pennave dixit avis:

augurium ratio est et coniectura futuri:

hac divinavi notitiamque tuli.

quae quoniam vera est, tota tibi mente mihique

gratulor, ingenium non latuisse tuum. —Tristia Ovidii Nasonis ^[3][2]

class.

• ex pomis quodcumque neque acerbum neque acidum est; vinum dulce vel lene, passum, defrutum; oleae, quae ex his duobus in altero utro servatae sunt; vulvae, rostra, trunculique suum, omnis pinguis caro, omnis glutinosa, omne iecur. —De Medicina Celsi ^[4][2]

saec. I.

• omnium amoris fuere argumenta gaudium a conspectu blanditiaeque inconditae, stipes, quas populus dedisset, servatae et in sinum effusae. nec mirum esse amorem quibus sit memoria. —Naturalis historia Plinii ^[5][2]

saec. I.

• Aut enim tuebatur eos, quibus erat adiutoribus usus in opprimenda coniuratione, aut respondebat invidiae (cui tamen non fuit par, servatae patriae poenam passus exilium), ut illorum, quae egerat in consulatu, frequens commemoratio possit videri non gloriae magis quam defensioni data. —Institutio oratoria Quintiliani ^[6][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• grandia praeterea tortoque calentia feno

ova adsunt ipsis cum matribus, et servatae

parte anni quales fuerant in vitibus uvae,

Signinum Syriumque pirum, de corbibus isdem

aemula Picenis et odoris mala recentis

nec metuenda tibi, siccatum frigore postquam

autumnum et crudi posuere pericula suci. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[7][2]

saec. II.

• Marium Celsum consulem designatum, per speciem vinculorum saevitiae militum subtractum, acciri in Capitolium iubet; clementiae titulus e viro claro et partibus inviso petebatur. Celsus constanter servatae erga Galbam fidei crimen confessus, exemplum ultro imputavit. —Historiae P. Cornelii Taciti ^[8][2]

Fontes