servatas

Discretiva

servatas dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
servātās	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii servātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /serˈwaːtaːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·tās — morphologica: servat-as

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58…+17

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (54-51 a.C.n.)

• Quod ita cum sit, ex tritus primis generibus longe praestat mea sententia regium, regio autem ipsi praestabit id quod erit aequatum et temperatum ex tribus primis rerum publicarum modis. placet enim esse quiddam in re publica praestans et regale, esse aliud auctoritati principum inpartitum ac tributum, esse quasdam res servatas iudicio voluntatique multitudinis. —De republica Ciceronis ^[1][2]

class.

• Obsides Porsinnae dedistis; furto eos subduxistis. Auro civitatem a Gallis redemistis; inter accipiendum aurum caesi sunt. Pacem nobiscum pepigistis ut legiones vobis captas restitueremus; eam pacem inritam facitis. Et semper aliquam fraudi speciem iuris imponitis. Non probat populus Romanus ignominiosa pace legiones servatas? Pacem sibi habeat, legiones captas victori restituat; hoc fide, hoc foederibus, hoc fetialibus caerimoniis dignum erat. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• saluberrimas putant medici in caelesti aqua servatas, etiamsi minime iucundas, sed voluptatem earum in stomachi ardore sentiri et in amaritudine iecoris fellisque vomitionibus et in choleris, hydropicis cum ardore febrium aegrotantibus. —Naturalis historia Plinii ^[4][2]

Fontes

Fontes