servatorum

Discretiva

servatorum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
servātōrum	casus genitivus pluralis · genus masculinum	participii servātus
servātōrum	casus genitivus pluralis · genus neutrum	participii servātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /serwaːˈtoːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·tō·rum — morphologica: servat-orum

Loci

Quintus Curtius Rufus fl.c.50

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Quo posito ante ipsum lacrimis obortis «Hanc» inquit «nutrici meae gratiam rettuli, cuius duo filii apud Miletum pro mea gloria occubuere mortem, hic frater, unicum orbitatis solacium, a me inter epulas occisus est. Quo nunc se conferet misera? Omnibus eius unus supersum, quem solum aequis oculis videre non poterit. Et ego, servatorum meorum latro, revertar in patriam, ut ne dexteram quidem nutrici sine memoria calamitatis eius offerre possim!» —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[1][2]

Fontes