servatur

Discretiva

servatur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servātur	tertia singularis	praesens	passiva	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /serˈwaːtur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·tur — morphologica: serv-atur

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

Quintus Curtius Rufus ca. 50

Marcus Valerius Martialis 40-103

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quidquid servatur cupimus magis, ipsaque furem

cura vocat; pauci, quod sinit alter, amant.

nec facie placet illa sua, sed amore mariti;

nescio quid, quod te ceperit, esse putant.

non proba fit, quam vir servat, sed adultera cara;

ipse timor pretium corpore maius habet. —Amores Ovidii Nasonis ^[1][2]

saec. I.

• Altera papilla intacta servatur, qua muliebris sexus liberos alant: aduritur dextera, ut arcus facilius intendant et tela vibrent. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[3][2]

saec. I.

• Sanctorum nobis miracula reddis avorum

Nec pateris, Caesar, saecula cana mori,

Cum veteres Latiae ritus renovantur harenae

Et pugnat virtus simpliciore manu.

Sic priscis servatur honos te praeside templis,

Et casa tam culto sub Iove numen habet;

Sic nova dum condis, revocas, Auguste, priora

Debentur quae sunt quaeque fuere tibi. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[4][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• ecce alius quanto porrexit murmure panem

vix fractum, solidae iam mucida frusta farinae,

quae genuinum agitent, non admittentia morsum.

sed tener et niveus mollique siligine fictus

servatur domino. dextram cohibere memento;

salva sit artoptae reverentia. finge tamen te

inprobulum, superest illic qui ponere cogat:

‹vis tu consuetis, audax conviva, canistris

impleri panisque tui novisse colorem?› —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[5][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Ubi vero ex compositione ea sequitur mixtio (ut hoc etiam nomine communiter utar), quando licet iterum partes secundum eandem speciem recipere, ut ubi ex pane fit sanguis atque potu, ibi vere congruit nomen generationis; similiter ubi ex farina et aqua generatur panis. In huiusmodi mixtis nomen non servatur in re facta, sed tantum in ipsa factione seu adiectione unius cum alio. —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni ^[6][2]

Fontes