servaveras

Discretiva

servaveras dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servāverās	secunda singularis	plusquam perfectum	activa	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ser'waːweraːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·ve·rās — morphologica: servav-eras

Formae aliae

• (Syncop.) servārās

Usus

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Cum enim dato obsessis tempore poenitendi, Aquileiam quoque de legatis eorum ac supplicibus recepisses, cunctique se tibi dedidissent, quos obsidendo servaveras, ignovisti omnibus, et vitam quam desperaverant reddidisti. —Panegyricus Constantini Auctoris incerti (dictus Constantino filio Constantii. Treveris ante 313 AD), J. P. Migne (0662B)