servaverint

Discretiva

servaverint dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servāverint	tertia pluralis	perfectum	activa	coniunctivus	servō (servāre)
servāverint	tertia pluralis	futurum exactum	activa	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ser'waːwerint/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·ve·rint — morphologica: servav-erint

Formae aliae

• (Syncop.) servārint

Loci

Titus Livius -58…+17

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Si hoc modo peragrando cacumina saltusque M. Furius recipere a Gallis urbem voluisset quohic novus Camillus, nobis dictator unicus in rebus adfectis quaesitus, Italiam ab Hannibale reciperare parat, Gallorum Roma esset, quam vereor ne sic cunctantibus nobis Hannibali ac Poenis totiens servaverint maiores nostri. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

Fontes