servaverit

Discretiva

servaverit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servāverit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	servō (servāre)
servāverit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ser'waːwerit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·ve·rit — morphologica: servav-erit

Loci

Vitruvius ca. -30/-22

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• ita vitari poterunt quae solent in his fieri vitia; cum enim in tecto tegulae fuerint fractae aut a ventis deiectae, qua possint ex imbribus aquae perpluere, non patietur lorica testacea laedi laterem, sed proiectura coronarum reiciet extra perpendiculum stillas et ea ratione servaverit integras parietum latericiorum structuras. —De architectura Vitruvii ^[1][2]

class.

• Vettius, praetor Marsorum, ducebatur ad Romanum imperatorem; servus eius gladium militi illi ipsi, a quo trahebatur, eduxit et primum dominum occidit, deinde: “Tempus est,” inquit, “me et mihi consulere! iam dominum manu misi,” atque ita traiecit se uno ictu. Da mihi quemquam, qui magnificentius dominum servaverit. —De beneficiis Senecae ^[3][2]

saec. I.

• Sed neque hic plane concedendum est esse id inhonestum, liberos enim natura omnes et eisdem constare elementis et fortasse antiquis etiam nobilibus ortos dici potest; et illic, ubi manifestum periculum est, opponenda alia, ut crudelius etiam perituros adfirmemus, si se dediderint, sive hostis non servaverit fidem, sive Caesar vicerit, quod est vero similius. —Institutio oratoria Quintiliani ^[4][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Quicunque autem totam legem servaverit, offendat autem in uno, factus est omnium reus (Iac. II) ; quoniam quicunque caetera legis mandata tenuerit, et uno mandato in lege caruerit, illud propter odium non diligendo, sed velut picturam pictoris illud habendo, hic alia praecepta perfecte non implet. —Epistolae Hildegardis ^[5][2]

Fontes