servavit

Discretiva

servavit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servāvit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ser'waːwit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vā·vit — morphologica: servav-it

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Marcus Terentius Varro -47…-45

P. Ovidius Naso -42…+18

Petronius Arbiter ca. 14-66

Quintus Curtius Rufus ca. 50

C. Plinius Secundus 23-79

Decimus Iunius Iuvenalis 100-128

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

class.

I

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• quod neque licet comitiis per leges et si qui servavit non comitiis habitis , sed prius quam habeantur, debet nuntiare. —Philippicae orationes in M. Antonium Ciceronis ^[1][2]

class.

• Quodsi poetice quae in carminibus servavit multa, prisca quae essent, sic etiam quor essent posuisset: fecundius poemata ferrent fructum. —De lingua Latina Varronis ^[3][2]

class.

• quin etiam partes totidem Titiensibus ille,

quosque vocant Ramnes, Luceribusque dedit.

adsuetos igitur numeros servavit in anno;

hoc luget spatio femina maesta virum.

neu dubites primae fuerint quin ante Kalendae

Martis, ad haec animum signa referre potes. —Fasti Ovidii Nasonis ^[4][2]

saec. I.

• Heliochrysum alii chrysanthemon vocant, ramulos habet candidos, folia subalbida, habrotono similia, ad solis repercussum aureae lucis in orbem veluti corymbis dependentibus, qui numquam marcescunt; qua de causa deos coronant illo, quod diligentissime servavit Ptolemaeus Aegypti rex. —Naturalis historia Plinii ^[5]

saec. I.

• Nec non ego quoque ebrius, qui etiam pictum timueram canem, dum natanti opem fero, in eundem gurgitem tractus sum. Servavit nos tamen atriensis, qui interventu suo et canem placavit et nos trementes extraxit in siccum. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[6][2]

saec. I.

• Crederes Alexandrum inter suas necessitudines flere et solacia non adhibere sed quaerere. Cibo certe abstinuit omnemque honorem funeri patrio Persarum more servavit, dignus, hercule, qui nunc quoque tantae et mansuetudinis et continentiae ferat fructum. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[7][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• instabile ac dirimi coeptum et iam paene solutum

coniugium in multis domibus servavit adulter.

quo te circumagas? quae prima aut ultima ponas?

nullum ergo meritum est, ingrate ac perfide, nullum

quod tibi filiolus vel filia nascitur ex me? —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[8]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Hic vicinos igitur populos, quos alter bello vicerat, federibus iunxit et quos ille metu presserat, hic amore servavit. —De viris illustribus Petrarcae ^[9]

Fontes

5. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXI, cap. 96, [168] — servavit
8. Decimus Iunius Iuvenalis, Saturae. (Ed. brevique adnotatione critica instr. W. V. Clausen, Oxford 1959). Satura IX, versus 80 — servavit
9. Franciscus Petrarca (Italice: Francesco Petrarca) - De viris illustribus. (Universitas Turicensis): Liber I. De Numa Pompilio Secundo Romanorum rege: [6] — servavit