servemini

Discretiva

servemini dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
servēminī	secunda pluralis	praesens	passiva	coniunctivus	servō (servāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /serˈweːminiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ser·vē·mi·nī — morphologica: serv-emini

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. VI.

• Si sancti estis, amate vigilias; ut thesaurum vestrum vigilando custodientes, ipsi in sanctitate servemini. —Opuscula Nicetii Trevirensis (m. post 566)

Loci

Titus Livius -58…+17

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ut servemini deest vobis animus; quid, si moriendum pro patria esset, faceretis? Quinquaginta milia civium sociorumque circa vos eo ipso die caesa iacent. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

Fontes