sidera

Discretiva

sidera dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
sīdera	casus nominativus pluralis	substantivi sīdus
sīdera	casus accusativus pluralis	substantivi sīdus
sīdera	casus vocativus pluralis	substantivi sīdus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈsiːdera/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sī·de·ra — morphologica: sider-a

Loci

Gaius Valerius Catullus -87…-54

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• nunc vos optato quom iunxit lumine taeda,

non prius unanimis corpora coniugibus

tradite nudantes reiecta veste papillas,

quam iucunda mihi munera libet onyx,

vester onyx, casto colitis quae iura cubili.

sed quae se impuro dedit adulterio,

illius ah mala dona levis bibat irrita pulvis:

namque ego ab indignis praemia nulla peto.

sed magis, o nuptae, semper concordia vestras,

semper amor sedes incolat adsiduus.

tu vero, regina, tuens cum sidera divam

placabis festis luminibus Venerem,

unguinis expertem non siris esse tuam me,

sed potius largis adfice muneribus.

sidera cur retinent? utinam coma regia fiam

proximus Hydrochoi fulgeret Oarion. —Carmina Catulli ^[1][2]

Fontes