singularem

Discretiva

singularem dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Germanice: singulärem

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
singulārem	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi singulāris
singulārem	casus accusativus singularis · genus femininum	adiectivi singulāris

Appellatio pronuntiatusque

API: /sin.guˈlaːrem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sin·gu·lā·rem — morphologica: singular-em

Latinitas postclassica

saec. II.

• Trium itaque principum indulgentia non solum honoribus verum et sacerdotiis amplissimis auctus, proconsulatum Africae post haec curamque operum publicorum administravit et voluntate dispari et existimatione. in provincia  singularem  innocentiam praestitit biennio continuato, cum succedenti fratri legatus substitisset; at in urbano officio dona atque ornamenta templorum subripuisse et commutasse quaedam ferebatur proque auro et argento stagnum et aurichalcum supposuisse. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli ^[1]

Vide etiam:  → singularem (Vicicitatio)

Fontes

1. Gaius Suetonius Tranquillus - De vita Caesarum libri VIII. (Bibliotheca Augustana): Liber septimus. Vitellius. V. [1] — singularem