singulares

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Discretiva

singulares dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

Formae affines

Latine

singulārēs

Proprietates grammaticales
More information Forma, Modus flexurae ...
Appellatio pronuntiatusque
API: /sin.guˈlaːreːs/(classice)
Syllabificatio phonetica: sin·gu·lā·rēs — morphologica: singular-es

Hispanice

singulares

Proprietates grammaticales
More information Forma, Modus flexurae ...
Appellatio pronuntiatusque
API: [sin.guˈla.ɾes](Castellane, castellano)
Syllabificatio phonetica: sin·gu·la·res — morphologica: singular-es

Lusitane

singulares

Proprietates grammaticales
More information Forma, Modus flexurae ...
Appellatio pronuntiatusque
API: [sĩ.ɡu.la.ɾɨʃ](Lusitane)
Syllabificatio phonetica: sin·gu·la·res — morphologica: singular-es
Remove ads

Latinitas Romana

class.  (ca. 30–22 a.C.n.)

  • Si autem in utrisque palmis ex articulis ab natura decem sunt perfecti, etiam Platoni placuit esse eum numerum ea re perfectum, quod ex singularibus rebus, quae μοναδες apud Graecos dicuntur, perficitur decusis. Qui simul autem undecim aut duodecim sunt facti, quod superaverint, non possunt esse perfecti, donec ad alterum decusis perveniant;  singulares  enim res particulae sunt eius numeri. —De architectura Vitruvii [1]

Vide etiam:  → singulares (Vicicitatio)

Fontes

  1. [1]
    De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber tertius, 1. [5] — singulares

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads