singularium

Discretiva

singularium dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Dacoromane: singulariu

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
singulārium	casus genitivus pluralis	adiectivi singulāris
singulārium	casus accusativus singularis · genus masculinum	adiectivi singulārius
singulārium	casus nominativus singularis · genus neutrum	adiectivi singulārius
singulārium	casus accusativus singularis · genus neutrum	adiectivi singulārius
singulārium	casus vocativus singularis · genus neutrum	adiectivi singulārius

Appellatio pronuntiatusque

API: /sin.guˈlaːri.um/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sin·gu·lā·ri·um — morphologica: singular-ium

Latinitas nova

saec. XIX.

• Oportet autem semper summam cuiusque rei causam quaerere, quemadmodum et in aliis rebus: ut homo aedificat quia est aedificator; aedificator autem est secundum artem aedificandi: haec igitur causa prior est. Atque ita se res habet in omnibus. Praeterea oportet generum quaerere genera:  singularium  autem, singularia: ut statuarius est causa statuae: hic autem statuarius, huius statuae. Ac potestates quidem, eorum quae fieri possunt: agentia vero eorum quae aguntur. —Aristotelis Physica Bussemakeri ^[1]

Vide etiam:  → singularium (Vicicitatio)

Fontes

1. Ulco Cats Bussemaker, Aristotelis Physica. Aristotelis Naturalis Auscultatio Libri VIII, Firmin Didot, Paris 1854. (Universitas Turicensis): Liber II, capitulum III, [12] — singularium