solutae

Discretiva

solutae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
solūtae	casus genitivus singularis · genus femininum	participii solūtus
solūtae	casus dativus singularis · genus femininum	participii solūtus
solūtae	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii solūtus
solūtae	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii solūtus

Appellatio pronuntiatusque

API: /soˈluːtae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: so·lū·tae — morphologica: solut-ae

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quotiens solutae sunt, fractura manu continenda, cubitus aqua calida fovendus est et molli cerato perfricandus; ferulaeque vel omnino non inponendae contra eminentia cubiti, vel aliquanto breviores sunt. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• refringi solum debet su<b e>a ex Novembri mense in Februarium, quo solutae sponte cadunt ex arbore atque subnascuntur. intervalla sint pedalia, undique sulco dodrantali. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber octavus, X. [2d] — solutae
2. Vicicitatio: solutae.
3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 34, [148] — solutae