solutus

Latine

solūtus

Appellatio pronuntiatusque

API: /soˈluːtus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: so·lū·tus — morphologica: solut-us

Notatio

← Latine: solvō (solvere)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
solūtus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	solvō (solvere)

Nomen adiectivum

solūt|us, -a, -um (comp. solūtior; superl. solūtissimus; adverbium solūtē, solūtim) ^{[1][2][3][4][5]}

1. A vinculo expeditus, liber.^[1]

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	solūtus	solūta	solūtum	nom.	solūtī	solūtae	solūta
gen.	solūtī	solūtae	solūtī	gen.	solūtōrum	solūtārum	solūtōrum
dat.	solūtō	solūtae	solūtō	dat.	solūtīs	solūtīs	solūtīs
acc.	solūtum	solūtam	solūtum	acc.	solūtōs	solūtās	solūta
abl.	solūtō	solūtā	solūtō	abl.	solūtīs	solūtīs	solūtīs
voc.	solūte	solūta	solūtum	voc.	solūtī	solūtae	solūta

solūtus comparativus	dilatare ▼

solūtus comparativus	collabi ▲

comparativus singularis				comparativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	solūtior	solūtior	solūtius	nom.	solūtiōrēs	solūtiōrēs	solūtiōra
gen.	solūtiōris	solūtiōris	solūtiōris	gen.	solūtiōrum	solūtiōrum	solūtiōrum
dat.	solūtiōrī	solūtiōrī	solūtiōrī	dat.	solūtiōribus	solūtiōribus	solūtiōribus
acc.	solūtiōrem	solūtiōrem	solūtius	acc.	solūtiōrēs	solūtiōrēs	solūtiōra
abl.	solūtiōre	solūtiōre	solūtiōre	abl.	solūtiōribus	solūtiōribus	solūtiōribus
voc.	solūtior	solūtior	solūtius	voc.	solūtiōrēs	solūtiōrēs	solūtiōra

solūtus superlativus	dilatare ▼

solūtus superlativus	collabi ▲

superlativus singularis				superlativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	solūtissimus	solūtissima	solūtissimum	nom.	solūtissimī	solūtissimae	solūtissima
gen.	solūtissimī	solūtissimae	solūtissimī	gen.	solūtissimōrum	solūtissimārum	solūtissimōrum
dat.	solūtissimō	solūtissimae	solūtissimō	dat.	solūtissimīs	solūtissimīs	solūtissimīs
acc.	solūtissimum	solūtissimam	solūtissimum	acc.	solūtissimōs	solūtissimās	solūtissima
abl.	solūtissimō	solūtissimā	solūtissimō	abl.	solūtissimīs	solūtissimīs	solūtissimīs
voc.	solūtissime	solūtissima	solūtissimum	voc.	solūtissimī	solūtissimae	solūtissima

Translationes

A vinculo expeditus, liber

Anglice: unbound (en), released (en), free (en)

Germanice: gelöst (de), aufgelöst (de), lose (de), locker (de), ungebunden (de), frei (de)

Discretiva

solutus dictio est in variis linguis:

• Finnice: solutus

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quin etiam morbus ipse sive subito solutus est, deinde suppuratio exorta est, sive effuso pure permanet, non iniuste terret. —De Medicina Celsi ^[6][7]

saec. I.

• ceteras omnes singuli, et duces ipsi imperatoresque, militibus aut aliquando collegis dedere, decrevit in triumphis senatus cura belli solutus et populus otiosus, graminea numquam nisi in desperatione suprema contigit, nulli nisi ab universo exercitu servato decreta. —Naturalis historia Plinii ^[8][7]

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. IV (R-S) / Tom. IV (T-Z), p. 415 — “SŎLŪTUS, a, um”
2. Freund, Wilhelm (1806-1894). Grand dictionnaire de la langue latine … (Editio Prima: Paris, 1883-1929) Tom. III, p. 283 — “sŏlūtus, a, um, Pa.”
3. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — solūtus, a, um, PAdi. (v. solvo) (tom. 2, p. 2722)
4. Langenscheidt, Online-Wörterbuch (Lexicon Latinum et Germanicum) — solutus
5. Olivetti, Dizionario Latino (Lexicon Latinum et Italicum) — solutus
6. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber septimus, III. [2] — solutus
7. Vicicitatio: solutus.
8. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXII, cap. 4, [7] — solutus