solverunt

Discretiva

solverunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
solvērunt	tertia pluralis	perfectum	activa	indicativus	solvō (solvere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /solˈweːrunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sol·vē·runt — morphologica: solv-erunt

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Si ista non solverunt, sale calido et umido utendum est. Si ne sic quidem finitus dolor est, aut tumor ei accedit, incisa cute admovendae sunt cucurbitulae; movenda urina; alvos, si compressa est, ducenda. —De Medicina Celsi ^[1][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quartus, XXIX. [2] — solverunt
2. Vicicitatio: solverunt.