solvet

Discretiva

solvet dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
solvet	tertia singularis	futurum	activa	indicativus	solvō (solvere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈsolwet/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sol·vet — morphologica: solv-et

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quo magis erravit Erasistratus, cum febrem nullam esse sine hac dixit. Ergo si sine inflammatione dolor est, nihil imponendum est: hunc enim statim ipsa febris solvet. —De Medicina Celsi ^[1][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber tertius, X. [3] — solvet
2. Vicicitatio: solvet.