solvuntur

Discretiva

solvuntur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
solvuntur	tertia pluralis	praesens	passiva	indicativus	solvō (solvere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /solˈwuntur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sol·vun·tur — morphologica: solv-untur

Loci

Publius Vergilius Maro -70…-19

Aulus Cornelius Celsus ca. -25…+50

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

C. Plinius Secundus 23-79

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Caelius Aurelianus fl.400

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Franciscus Petrarca 1304-1374

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

Ulco Cats Bussemaker 1810–1865

antiq.

class.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (ca. 37-30 a.C.n.)

• non umbrae altorum nemorum, non mollia possunt

prata movere animum, non qui per saxa volutus

purior electro campum petit amnis; at ima

solvuntur latera, atque oculos stupor urget inertis

ad terramque fluit devexo pondere cervix. —Georgicon libri IV P. Vergilii Maronis ^[1][2]

class.  (ca. 30 p.C.n.)

• Eiusdem morbi nota est, ubi circa umbilicum intestina torquentur (στρόφους Graeci nominant), coxaeque dolores manent, eaque neque tempore neque remediis solvuntur. —De Medicina Celsi ^[3][2]

class.  (49 p.C.n.)

• Ne illos quidem inter otiosos numeraverim, qui sella se et lectica huc et illuc ferunt et ad gestationum suarum, quasi deserere illas non liceat, horas occurrunt, quos quando lavari debeant, quando natare, quando cenare, alius admonet; usque eo nimio delicati animi languore solvuntur, ut per se scire non possint, an esuriant! —De brevitate vitae Senecae ^[4][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• sol et auget et conprimit flatus: auget exoriens, occidens, conprimit meridianus aestivis temporibus. itaque medio diei aut noctis plerumque sopiuntur, quia aut nimio frigore aut aestu solvuntur. —Naturalis historia Plinii ^[5][2]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Namque et nunc quidem solvuntur et tum erant notiora cum dicerentur: aenigmata sunt tamen; non et cetera, si quis interpretetur, intellegas? —Institutio oratoria Quintiliani ^[6][2]

Latinitas postclassica

saec. V.

• Fasciolarum nexibus infantes liberandos aliqui quadragesima die dixerunt, alii sexagesima, alii ultra supradictos dies spatia tetenderunt, nec sine numero posuerunt. nos vero utilem diximus esse moram donec infans coagularetur et solidetur, et nullus fuerit conversionis partium metus. quem si citius solverimus, eveniunt ei languores nisi sano corpore sit natus. tunc etiam melioribus corporibus acceleranda est solutio, tardius vero debiliora solvuntur. —Gynaeciorum Sorani e graeco versorum et retractatorum quae exstant Caelii Aureliani ^[7][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Et qui duram husten habet, cum farina semilae et reynfanen suffen paret, et saepe comedat, et ita ariditas et interiora ulcera illius husten solvuntur, hoc modo quod homo ille sordes habens illas excreando eicit, et melius habebit. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis ^[8][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.  (1354-1367 p.C.n.)

• Dolor: Amisi amicum.

Ratio: Si ut debes, in amico virtutem amasti, illa certe non perditur, nec moritur. Ideo veras amicitias immortales dicunt, quod nullo unquam dissidio amicorum, nec ipsa demum morte solvuntur. Sic discordiam vitiumque omne vincit virtus, ipsa vero nulla re vincitur. —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[9][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Ea quae concrescunt, sunt aut aqua aut mixta e terra et aqua; et haec aut frigido aut calido sicco, quae eadem a contrariis causis solvuntur seu liquefiunt. Concreta enim a calido liquefiunt a frigido; quae enim a calido sicco sunt inspissata sicca, ab aqua solvuntur, ut sal; quae vero a frigido concreverunt, ut glacies, ab igne solvuntur. Illa quae sunt aquae, non concrescunt ab igne, sed solvuntur ab igne. —Libri physicorum Aristotelis explanati Iordani Bruni ^[10][2]

saec. XIX.

• Unus igitur dubitationis solvendae modus hic est. Alius autem est: quoniam eadem dici possunt secundum potestatem et secundum actum. Hoc vero in aliis libris magis exquisite definitum est. Quare (ut diximus) dubitationes solvuntur, quibus coacti veteres tollunt nonnulla eorum quae dicta sunt. —Aristotelis Physica Bussemakeri ^[11][2]

Fontes