sumptus

Latine

sūmptus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈsuːmptus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sūmp·tus — morphologica: sumpt-us

Notatio

← Latine: sūmō (sūmere)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
sūmptus	—	perfectum	passiva	participium­	nominativo	sūmō (sūmere)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	sūmptus	sūmpta	sūmptum	nom.	sūmptī	sūmptae	sūmpta
gen.	sūmptī	sūmptae	sūmptī	gen.	sūmptōrum	sūmptārum	sūmptōrum
dat.	sūmptō	sūmptae	sūmptō	dat.	sūmptīs	sūmptīs	sūmptīs
acc.	sūmptum	sūmptam	sūmptum	acc.	sūmptōs	sūmptās	sūmpta
abl.	sūmptō	sūmptā	sūmptō	abl.	sūmptīs	sūmptīs	sūmptīs
voc.	sūmpte	sūmpta	sūmptum	voc.	sūmptī	sūmptae	sūmpta

Translationes

Participium

Anglice: bought (en), purchased (en)

Germanice: gekauft (de), erstanden (de)

Nomen substantivum

sūmpt|us, -ūs masc. ^[1]

1. Sumendi actus.
2. Res sumpta, quod impenditur et insumitur.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	sūmptus	sūmptūs	I
gen.	sūmptūs	sūmptuum	II
dat.	sūmptuī	sūmptibus	III
acc.	sūmptum	sūmptūs	IV
abl.	sūmptū	sūmptibus	VI
voc.	sūmptus	sūmptūs	V

Dictiones collatae

Synonyma

• sūmptiō

Translationes

Sumendi actus

Anglice: sumption (en)

Germanice: Nehmen (de) n, Einnehmen (de) n

Quod impenditur et insumitur

Anglice: cost (en), expense (en)

Germanice: Kosten (de) n, pl, Aufwand (de) m

Loci

C. Nepos

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

• Nec praeteribo ... non amplius quam terna milia peraeque in singulos menses ex ephemeride eum expensum sumptui ferre solitum. Cornelius Nepos, XXV, Atticus.

Formae affines

Latine

sūmptūs

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
sūmptūs	casus genitivus singularis	substantivi sūmptus
sūmptūs	casus nominativus pluralis	substantivi sūmptus
sūmptūs	casus accusativus pluralis	substantivi sūmptus
sūmptūs	casus vocativus pluralis	substantivi sūmptus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈsuːmptuːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: sūmp·tūs — morphologica: sumpt-us

Fontes

1. Karl Ernst Georges, Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch (Hannover 1913/1918) — sūmptus, ūs, m. (sumo) (tom. 2, p. 2926)