surdus

Latine

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

Notatio

A *sur-do-, fortasse a radice Indeuropaea *swer- “susurrare”.

Nomen adiectivum

surd|us, -a, -um

1. √ Qui auditum caret, aut totum aut partim.

Declinatio

singularis				pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	surdus	surda	surdum	nom.	surdī	surdae	surda
gen.	surdī	surdae	surdī	gen.	surdōrum	surdārum	surdōrum
dat.	surdō	surdae	surdō	dat.	surdīs	surdīs	surdīs
acc.	surdum	surdam	surdum	acc.	surdōs	surdās	surda
abl.	surdō	surdā	surdō	abl.	surdīs	surdīs	surdīs
voc.	surde	surda	surdum	voc.	surdī	surdae	surda

Translationes

Anglice

√ deaf ☞^en

Graeca Antiqua

√ κωφός (cōphos)

Hispanice

√ sordo ☞^es