terminator

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnaːtor/(classice)
Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tor morphologica: terminat-or

Notatio

Latine: terminō (termināre)

Nomen substantivum

termināt|or, -ōris masc. [1][2][3][4]

  1. Qui terminos ponit.

Declinatio

More information m., sing. ...

Dictiones collatae

  • terminātio

Dictiones derivatae

Composita

  • dēterminātor
  • disterminātor
  • exterminātor

Translationes

More information Qui terminos ponit ...
More information Qui terminos ponit ...
Remove ads

Discretiva

terminator dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

More information Forma, Persona ...

Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnaːtor/(classice)
Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tor morphologica: terminat-or

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis
354-430
antiq. class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

  • deum namque ire per omnes Terrasque tractusque maris caelumque profundum; ipse in aethere sit Iuppiter, ipse in aere Iuno, ipse in mari Neptunus, in inferioribus etiam maris ipse Salacia, in terra Pluto, in terra inferiore Proserpina, in focis domesticis Vesta, in fabrorum fornace Vulcanus, in sideribus sol et luna et stellae, in divinantibus Apollo, in merce Mercurius, in Iano initiator, in Termino terminator, Saturnus in tempore, Mars et Bellona in bellis, Liber in vineis, Ceres in frumentis, Diana in silvis, Minerva in ingeniis; —De civitate Dei Augustini [5][6]
Remove ads

Fontes

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads