terminator
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Latine
Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnaːtor/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tor — morphologica: terminat-or
Notatio
Nomen substantivum
termināt|or, -ōris masc. [1][2][3][4]
- Qui terminos ponit.
Declinatio
Dictiones collatae
- terminātio
Dictiones derivatae
Composita
- dēterminātor
- disterminātor
- exterminātor
Translationes
Remove ads
Discretiva
| terminator dictio est in variis linguis: |
Formae affines
Latine
Proprietates grammaticales
Appellatio pronuntiatusque

API: /termiˈnaːtor/ (classice) - Syllabificatio phonetica: ter·mi·nā·tor — morphologica: terminat-or
Loci
| Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
||||||||||||||||||||||
| antiq. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas postclassica
- deum namque ire per omnes Terrasque tractusque maris caelumque profundum; ipse in aethere sit Iuppiter, ipse in aere Iuno, ipse in mari Neptunus, in inferioribus etiam maris ipse Salacia, in terra Pluto, in terra inferiore Proserpina, in focis domesticis Vesta, in fabrorum fornace Vulcanus, in sideribus sol et luna et stellae, in divinantibus Apollo, in merce Mercurius, in Iano initiator, in Termino terminator, Saturnus in tempore, Mars et Bellona in bellis, Liber in vineis, Ceres in frumentis, Diana in silvis, Minerva in ingeniis; —De civitate Dei Augustini [5][6]
Remove ads
Fontes
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads