terrestri

Discretiva

terrestri dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

terrestrī

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
terrestrī	casus dativus singularis	adiectivi terrestris
terrestrī	casus ablativus singularis	adiectivi terrestris
terrestrī	casus dativus singularis	adiectivi terrester
terrestrī	casus ablativus singularis	adiectivi terrester

Appellatio pronuntiatusque

API: /terˈres.triː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ter·res·trī — morphologica: terrestr-i

Italice

terrestri

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
terrestri	forma pluralis	adiectivi terrestre
terrestri	forma pluralis	substantivi terrestre

Appellatio pronuntiatusque

API: /terˈrɛstri/

Syllabificatio phonetica: ter·re·stri — morphologica: terrestr-i

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Vitruvius ca. -80…-15

Titus Livius -58…+17

Quintus Curtius Rufus fl. 50

P. Cornelius Tacitus 55-117

C. Suetonius Tranquillus ca. 70-150

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

class.

I

II

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Etenim si semel, Vellei, suscipimus genus hoc argumenti, attende, quo serpat. Tu enim sumebas nisi in hominis figura rationem inesse non posse; sumet alius nisi in terrestri, nisi in eo, qui natus sit, nisi in eo, qui adoleverit, nisi in eo, qui didicerit, nisi in eo, qui ex animo constet et corpore caduco et infirmo, postremo nisi in homine atque mortali. —De natura deorum Ciceronis ^[1][2]

class.  (ca. 30-22 a.C.n.)

• Namque corpora sine spiritus redundantia non possunt habere vitam, nisi aer influens cum incremento fecerit auctus et remissiones continenter. Caloris vero si non fuerit in corpore iusta comparatio, non erit spiritus animalis neque erectio firma, cibique vires non poterunt habere coctionis temperaturam. Item si non terrestri cibo membra corporis alantur, deficient et ita a terreni principii mixtione erunt deserta. —De architectura Vitruvii ^[3][2]

class.

• Inde partiens curas simul [in] inferendum atque arcendum bellum, ne, dum ipse terrestri per Hispaniam Galliasque itinere Italiam peteret, nuda apertaque Romanis Africa ab Sicilia esset, valido praesidio firmare eam statuit; pro eo supplementum ipse ex Africa maxime iaculatorum levium armis petiit, ut Afri in Hispania, in Africa Hispani, melior procul ab domo futurus uterque miles, velut mutuis pigneribus obligati stipendia facerent. —Ab urbe condita Titi Livii ^[4][2]

saec. I.

• Sed undique vis mali urgebat: moles intra teli iactum erat, classis moenia circumibat, terrestri simul navalique clade obruebantur. Quippe binas quadriremes Macedones inter se ita iunxerant, ut prorae cohaererent, puppes intervallo, quantum capere poterant, distarent. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[5][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 105-110 p.C.n.)

• Exercitum itinere terrestri pergere iubet: ipse Arare flumine devehitur, nullo principali paratu, sed vetere egestate conspicuus, donec Iunius Blaesus Lugudunensis Galliae rector, genere inlustri, largus animo et par opibus, circumdaret principi ministeria, comitaretur liberaliter, eo ipso ingratus, quamvis odium Vitellius vernilibus blanditiis velaret. —Historiae P. Cornelii Taciti ^[6][2]

saec. II.

• Conversus hinc ad curam triumphi praeter captivos ac transfugas barbaros Galliarum quoque procerissimum quemque et, ut ipse dicebat, ἀξιοθριάμβευτον, ac nonnullos ex principibus legit ac seposuit ad pompam coegitque non tantum rutilare et summittere comam, sed et sermonem Germanicum addiscere et nomina barbarica ferre. praecepit etiam triremis, quibus introierat Oceanum, magna ex parte itinere terrestri Romam devehi. —De vita Caesarum C. Suetoni Tranquilli ^[7][2]

saec. II.  (ca. 170 p.C.n.)

• At ubi partim terrestri partim maritimo itinere confecto Corinthum accessimus, magnae civium turbae confluebant, ut mihi videbatur, non tantum Thiasi studentes honori quam mei conspectus cupientes. Nam tanta etiam ibidem de me fama pervaserat, ut non mediocri quaestui praeposito illi meo fuerim. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[8][2]

Fontes